Мугаллим Авваль. معلم اول

Zoals u weet, zijn in de loop van vele eeuwen alle geschreven en gedrukte monumenten die de rijke geschiedenis en cultuur van onze mensen weerspiegelen, gemaakt op basis van Arabische afbeeldingen. Tegenwoordig worden sommige ervan in handgeschreven vorm in archieven bewaard, terwijl vele in de vorm van boeken zijn gepubliceerd en in bibliotheken of in particuliere handen worden bewaard.

We gebruikten het Arabische schrift tot in de jaren dertig van de vorige eeuw. Maar sinds de scholen ermee zijn gestopt het officieel te onderwijzen, is de meerderheid van onze mensen, die het Arabische alfabet niet kennen, de gelegenheid ontnomen om rechtstreeks kennis te maken met het grootste deel van ons religieuze literaire erfgoed.

Lange tijd gebruikten de Tataren Arabische afbeeldingen zonder enige verandering. De Perzen daarentegen voegden 4 letters toe aan het Arabische alfabet, afhankelijk van hun taalbehoeften (n, h, f, d). Na verloop van tijd werden deze brieven beheerst door de Turkse volkeren in Centraal-Azië en ook door de Tataren. De alfabetten zijn bewaard gebleven onder de namen "Iske imle" of "Iske elif".

Aan het einde van de 19e eeuw begon een beweging voor een meer volledige aanpassing van het Arabische schrift aan de Tataarse taal. Dit idee werd voor het eerst geïntroduceerd door Kayum Nasyiri (1825-1902). Dit onderwerp wordt in detail behandeld in zijn boek "Enmusezh", dat in 1895 in Kazan werd gepubliceerd. De wetenschapper stelde dat er tien klinkers in de Tataarse taal zijn die met extra letters moeten worden aangeduid, en stelde deze letters voor. Maar om verschillende redenen kon hij zijn ideeën niet in de praktijk brengen.

Onder de wetenschappers die een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan de ontwikkeling en verbetering van de Tataarse spelling, is Akhmathadi Maksudi (1867-1941). Zijn boek Mugallim Auval, gepubliceerd in 1892, was bijzonder succesvol. De totale oplage van het boek, dat meer dan 30 edities telt, bedraagt ​​meer dan een miljoen tweeduizend exemplaren. De basisprincipes van alfabetisch lezen en schrijven door A. Maksudi werden niet alleen beheerst door de Tataren, maar ook door andere Turkse volkeren die in verschillende delen van de wereld leven: Oezbeken, Kazachen, Kirgizië, Krim-Tataren.

A. Maksudi voegde er nog twee toe aan de drie Arabische klinkers (korte wau en hai rasmiya) en realiseerde dit door middel van boeken en studieboeken. Er werden ook andere Tataarse alfabetten gemaakt, maar deze werden niet geïmplementeerd.

In dit boek bieden wij u het alfabet van A. Maksudi "Muallim auval" aan. Gemakshalve is transcriptie in Cyrillisch onder de woorden gebracht.

Akhmad Hadi Maksudi werd geboren in 1868 in het dorp Tashsu, in de provincie Kazan. Nadat hij zijn basisonderwijs in zijn dorp had genoten, vervolgde hij zijn studie in Kazan aan de Kulbue madrasah, waar hij Arabisch en Perzisch studeerde. Tegelijkertijd stelde hij het alfabet "Mugallim Awal" samen en in de daaropvolgende jaren publiceerde hij de boeken "Mugallim Sani", "Shifahiya", "Sarf", "Nahu", "Akhkam ash-Shargiya", "Istibdal", "Istikmal", "Russisch-Tataarse taalgids", "Frans-Tataarse taalgids", "Wetenschappelijk woordenboek".

Van 1906 tot 1918 publiceerde hij de krant "Yoldyz", waar beroemde moslimleiders van het Tataarse volk werden gepubliceerd. Na de revolutie begon hij oosterse filosofie te studeren en vertaalde hij een aantal klassieke werken van middeleeuwse auteurs in de Tataarse taal. Tijdens de periode van stalinistische onderdrukking werd hij vier keer gearresteerd, maar werd hij 'wegens ouderdom' vrijgelaten. Hij stierf in 1941 op 73-jarige leeftijd.

Ahmadhadi Maksudi heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan de ontwikkeling van islamitisch onderwijs. Alleen in onze tijd hebben moslims de mogelijkheid om zijn activiteiten te waarderen en al zijn verdiensten te erkennen. Zijn boeken zijn nog steeds populair in de hele moslimwereld, gepubliceerd en herdrukt in miljoenen exemplaren, het zijn onmisbare hulpmiddelen voor veel moslims.